It ain't over till the fat lady sings

Afgelopen zaterdag trad A2 aan voor de tweede wedstrijd na de winterstop. Lycurgus A2 de tegenstander en hoewel deze ploeg onderaan staat valt er bij de A2 en A3 van Lycurgus geen pijl op te trekken. Volgens onze waarneming spelen deze ploegen in vaak wisselende samenstellingen en dat maakt het een moeilijke tegenstander om tegen te voetballen. Om 14.30 uur trapten we af met het voornemen door te gaan met het goede spel van de vorige wedstrijd. De eerste twintig minuten lukte dit redelijk en hadden we een veldoverwicht zonder tot grote kansen te komen. In de 20e minuut verraste Sohrab de keeper van Lycurgus met een schot van afstand, 1-0 en nog geen twee minuten later werd een wel erg lange uittrap van Kevin in eigen doel gewerkt door een verdediger van Lycurgus. Geen vuiltje aan de lucht zou je denken. Los van het gegeven dat dit feitelijk onjuist was omdat het koud, nat en guur weer was kantelde het spel en de verhoudingen in het veld. Lycurgus deed er een schepje bovenop en wij dachten dat we met iets minder moeite er ook wel zouden komen. Het gevolg laat zich raden, Lycurgus kwam  via snelle aanvallen op 2-1 en liet zelfs nog voor rust de 2-2 aantekenen. In de rust gaf trainer Sean een aantal verbeterpunten op tactisch gebied door en was toch de algehele teneur dat we deze wedstrijd zouden moeten kunnen winnen. De eerste tien minuten van de tweede helft lieten we dat niet zien, sterker nog Lycurgus had een veldoverwicht. Daarna namen wij het initiatief over en speelden we voornamelijk op de helft van Lycurgus. Deze druk leverde een serie corners en schoten op maar tot echt grote kansen kwam het niet. Vijftien minuten voor het einde besloot trainer Sean tot een gewaagde ingreep. Achterin één op één zodat we voorin een mannetje extra hadden. Dit was een gewaagde zet want Lycurgus had nogal wat snelheid in de voorste linie. Door geconcentreerd verdedigen en de slimme stapjes van Fedde haalden we telkens de angel uit de counters. Aan de andere kant werd de druk steeds groter en het onvermijdelijke gebeurde. Uit een corner van Mitchel werd een kopbal van Jeffrey net gekeerd en uit de rebound scoorde Victor in de 88e minuut de 3-2. Voor veel mensen het teken het natte en koude sportveld te verlaten en op huis aan te gaan. Echt mensen doe dit nooit want " It ain't over till the fat lady sings" De mooiste dingen gebeuren wanneer je het niet verwacht en je vergeeft het jezelf nooit wanneer je er van anderen over moet horen of lezen. Er kwam namelijk nog een 4-2 op een manier die je niet vaak ziet op de nationale en internationale velden. Persoonlijk kan ik mij herinneren Van Nistelrooij namens PSV, Cocu namens PSV en Alfred Schreuder namens RKC tegen FC Groningen. Deze 4-2  van Mitchel kan de vergelijking met deze goals met gemak doorstaan. In de 90e minuut krijgt Mitchel de bal ongeveer een meter of vijf op de helft van de tegenstander. Onder druk kijkt Mitchel en ziet de keeper te ver voor zijn doel staan. Met een bekeken wreeftrap stuurt Micthel de bal tegen de wind in richting doel van de tegenstander. De keeper, zich een hoedje geschrokken, draait zich om en zet het op een lopen richting zijn eigen doel. Op het moment dat de keeper daar is blijkt de bal er net iets eerder te zijn en daalt deze net over zijn graaiende handen rakelings onder de lat door tegen het net, GOOOOOAAAAAALLLL!
Ik mag het van de trainer niet zeggen maar dit soort momenten maken zo'n koude en gure zaterdag toch weer helemaal goed. En wat zul je balen wanneer je als trouwe toeschouwer dit leest en eerder naar huis bent gegaan.